شهرهای قابل زندگی

شهرهای قابل زندگی

وقتی امید به زندگی نداری؛ بشین و بتمرگ هر دو یک معنی دارند!
. ماتحتت را روی زمین یا صندلی بگذار که کمی آسوده تر باشی؛ اینطوری کمتر مزاحم من هم خواهی بود!

«بین زندگی و زنده بودن فرق است» را می فهمند اما حقیقت این است که هیچ وقت زندگی نکرده اند که قیاس بین بشین و بتمرگ را به ساختمان (چاردیواری) و معماری بسط دهند.

شهرهای ما به جای Accessible بودن برای کودکان و معلولان و سالخوردگان؛ باید Livable باشند.

معماران ایران آینده؛ کمر همت ببندند بر تغییر ذائقه خود از کالباس نیتراته به مرصع پلوی ایرانی که ذهن ها گرسنه اند برای آثاری که قرار است خلق کنند و «منفعت اجتماعی» بیافریند.

مالکان شهرهای آینده ایران؛ سخاوت تمرین کنند برای پیش کش عرصه هایی از ملک خود به شهر؛ برای ایستادن؛ نشستن؛ بادکنک هوا کردن؛ بستنی خوردن؛ رقصیدن و …

مدیران برنامه ریزی شهری هم که سال هاست چرخش اختراع شده:
TDR Definition

یا علی!